Agnieszka Galbierz: czas, by docenić to, co mamy na wyciągnięcie ręki

Czas kwarantanny to dla większości z nas czas refleksji. Zamiast miotać się w kołowrotku serwisów informacyjnych i wiadomości, które powodują, że popadamy w otępienie, może warto docenić, to, co mamy na wyciągnięcie ręki, a czego często nie dostrzegamy. Bo natura jest taka powszechna, łatwo dostępna i bywa nudna, bo w sumie na pierwszy rzut oka nic się tam nie rozgrywa. Przyzwyczailiśmy się do tego, że wystarczy kilka minut, żeby znaleźć się w otoczeniu zieleni, wystarczy wsiąść na rower, żeby pożegnać miejski zgiełk. Co mają powiedzieć mieszkańcy wielkich miast, których okoliczności przyrody sprowadzają się do niewielkich skwerków, z których korzysta jednocześnie wielu ludzi? Trudno w takich miejscach o chwilę kontemplacji i wyciszenia.

Zakaz wstępu do parku, czy lasów (dopiero co zniesiony) potraktowaliśmy jak polityczny cios w prawa i wolności obywatelskie. Problem w tym, że wcześniej wielu z nas wybierało wypoczynek zgoła inny niż łono przyrody. Rodzinna wycieczka do centrum handlowego, wygodny fotel, pilot w ręku i przesuwające się kolorowe obrazy na ekranie, czy zatłoczona knajpka z dostępem do wodopoju, stanowiły większe atrakcje niż jakiś tam kawałek lasu. Skąd w nas taka zaciętość do obrony zagwarantowanych konstytucyjnie swobód, w momencie kiedy nam je odbierają, a obojętność w chwili, gdy nic im nie zagraża? Czasami taki rodzaj "zamachu" pozwala na głębsze spojrzenie, odkrycie na nowo, docenienie prozaicznych wartości, które umniejszamy przez ich powszechność.