Wystawa prac Sebastiana Monia

Sebastian Moń urodził się 9 listopada 1986 roku w Pszczynie. Absolwent państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Raciborzu oraz Politechniki Opolskiej na kierunku Wychowanie Fizyczne. Nigdy nie kształcił się w kierunku artystycznym. Od marca 2012 członek Związku Artystów Plastyków Rzeczpospolitej Polskiej.

Wystawa, która zostanie otwarta 16 listopada 2012r. w Galerii "13", umiejscowionej w budynku Pszczyńskiego Centrum Kultury, jest czwartą autorską ekspozycją. Pierwsza była prezentowana w Miejskim Domu Kultury Bogucice-Zawodzie, druga w Pałacu Kultury Zagłębia w Dąbrowie Górniczej trzecia zaś miała miejsce w Domu Kultury Sokolnia w Imielinie.

Sebastian jest pasjonatem sztuk plastycznych, zajmuje się czynnie również sportem. Jego największa pasją pozostaje jednak niezmiennie sztuka. Malarstwo towarzyszy mu wszędzie. Prace utrzymane są w klimacie surrealistycznym z pogranicza fikcji, fantastyki, przepełnione symboliką, z chirurgiczną precyzją ukazują człowieka w jego świecie zewnętrznym i wewnętrznym, z czego ten drugi jest często mroczny oraz niezgłębiony.

Prace, mocno kontekstualne, semiotyczne, pomimo częstego nawiązywania do historii kultury i sztuki, są na wskroś współczesne, a gra konwencją i tradycją może być interesująca, zwłaszcza poprzez zestawienie tego, co klasyczne i trwałe z produktami postępu cywilizacyjnego i przemysłowego jaki dokonał się w XIX i XX wieku z jednej strony, a atrybutami magicznymi i fantastycznymi z drugiej.

Dla twórczości autora charakterystyczne jest olbrzymie nagromadzenie w pracach świata i jego przetworów, począwszy od fragmentów architektonicznych, florystycznych, poprzez wszelkie stadia rozwoju człowieka z jego historią, cywilizacja i kulturą, z postaciami z pogranicza jawy i sennego koszmaru. Wszystkie występujące jednak elementy mają swoje, doskonale przemyślane miejsce w całości, a odczytanie tej mozaiki dostarcza widzowi wiele przyjemności.

Artysta bawi się konwencją i czerpie pełnymi garściami z doświadczeń takich mistrzów jak Zdzisław Beksiński czy Hans Rudolf Giger, dążąc tym samym do wykreowania własnego unikalnego stylu. Wszystkie prace stanowią swoista wizję twórcy, będącą przetworzeniem otaczającej go rzeczywistości. Autor stara się nie ograniczać pod względem używanych materiałów, tworzy z równa przyjemnością ołówkami, kredkami akwarelowymi jak i farbami akrylowymi kończąc na masie rzeźbiarskiej i elementach codziennego użytku, z których powstają instalacje.

W pracach wyżej wymienionego, próżno szukać sielskich pejzaży, kwiatów czy martwej natury okraszonej ciepłymi kolorami. W osobistym świecie dominuje industrialna rdza, tajemnicza mgła i dysproporcja ukazywana poprzez zdeformowane ciała. Autor zaprasza odbiorcę na podróż w otchłań ludzkich umysłów, przez zawiłe autostrady industrialnych pejzaży, aż po same barykady fabryk snów.