[Historyczne ciekawostki] Daisy jako siostra Czerwonego Krzyża

Po wybuchu I wojny światowej, Daisy, jak większość pań z towarzystwa, starała się o pracę jako wolontariuszka w Czerwonym Krzyżu. Otrzymała ją prawdopodobnie na początku sierpnia 1914 roku. Została skierowana do pracy w podberlińskim szpitalu Tempelhof, na oddziale Rezerowoego Lazaretu prof. Kuestera.

W połowie września 1914 roku popełniła błąd który odczuwała do końca wojny. Mianowicie,udała się w mundurze siostry Czerwonego Krzyża do obozu jenieckiego w Döberitz koło Poczdamu, gdzie przebywali angielscy żołnierze. Została za to zwolniona ze szpitala Tempelhof i posądzona o szpiegostwo. Dopiero jesienią 1915 roku po wielomiesięcznych próbach wyjaśnienia sytuacji i wstawiennictwu samego cesarza, otrzymuje pracę w pociągu Lazarecie Y u dobrze jej znanego prof. V. Kuestera.

Pociąg miał długość ponad 500 metrów i mógł pomieścić 260 rannych. Jednak przepustka dla księżnej została wystawiona na tylko jedną podróż. Dzięki wstawiennictwu prof. Kuestera oraz Jana Henryka XV, Daisy mogła kontynuować podróż. Uczestniczyła w 3 przejazdach pociągu lazaretu do Serbii.

Na początku 1916 roku w prasie ukazały sie niepochlebne artykuły o księżnej Daisy i prof. Kuesterze, donoszące o doczepianiu do pociągu sanitarnego luksusowej salonki dla księżnej. W następstwie czego oboje stracili pracę.

W marcu 1916 roku została wezwana do służby w nowym pociągu sanitarnym ufundowanym przez berlińskiego przemysłowca Friedländera-Fulda. Pociąg Lazaret D-3 kursował po froncie zachodnim. Daisy była odpowiedzialna za wagon operacyjny i 8 wagonów z 80 pacjentami.

Kolejną aferą wywołała wizyta księżnej ubranej w mundur Czerwonego Krzyża w kościele. Prawo do noszenia tego munduru poza miejscem pracy miały tylko zawodowe pielęgniarki. Z pomocą w znalezieniu następnego miejsca pracy w pociągu sanitarnym lub szpitalu na Bałkanach, przyszedł książę Hatzfeld, który uznał, że powrót księżnej na front zachodni jest wykluczony, z powodu trwającej nagonki na jej osobę.

Od 01.11.1917 podjęła służbę w szpitalu Bracko w Belgradzie. W maju 1918 roku otrzymuje ofertę pracy od dyrekcji nowo otwartego sanatorium dla austriackich i węgierskich żołnierzy w Konstancy w rumuńskim uzdrowisku nad Morzem Czarnym. Zmęczona pracą w szpitalu Bracko, prosi o urlop i czas na zastanowienie nad propozycją pracy. 01.10.1918 roku wyjeżdża z Belgradu do Konstancy, jednak front bałkański już się załamał, a most na Dunaju został zniszczony co uniemożliwiło dotarcie do Konstancy. Daisy podjęła decyzję o powrocie do Belgradu, gdzie otrzymuje medal II Klasy Czerwonego Krzyża i Odznakę Wojenną.