Wiadomości
- 4 sierpnia 2020
- wyświetleń: 3642
Kiedy trzeba się udać do hospicjum stacjonarnego?
Materiał partnera:
Hospicjum stacjonarne może zaoferować kompleksową pomoc w terminalnej fazie choroby. Korzystając ze specjalistycznej opieki lekarskiej, pielęgniarskiej i psychologicznej można z powodzeniem zminimalizować fizyczny i psychiczny ból pacjentów. Chorzy często odwlekają jednak decyzję o skorzystaniu z hospicjum na ostatnią chwilę. Warto wiedzieć, jak rozpoznać momenty, w których trzeba zacząć rozmawiać o opiece hospicyjnej i co można zrobić, by odpowiednio się do niej przygotować.
Do hospicjum stacjonarnego może Cię skierować lekarz NFZ.
Warunkiem skorzystania z hospicjum jest zaświadczenie o wyczerpaniu wszystkich możliwości leczenia przyczynowego. Taki dokument może wystawić lekarz prowadzący lub specjalista, który ma kontrakt z NFZ. Razem z zaświadczeniem wystawia się skierowanie do hospicjum, oznaczając w nim wyraźnie rozpoznanie choroby zgodne z międzynarodową klasyfikacją ICD-10. Oznacza to, że na skierowaniu niekoniecznie zobaczysz pełną nazwę, jednak w odpowiednim polu będzie widniał ciąg znaków, który jest jednoznacznym wskazaniem zdiagnozowanej jednostki chorobowej.
Narodowy Fundusz Zdrowia zapewnia nieodpłatną opiekę hospicyjną osobom dorosłym chorym na:
- nowotwory,
- AIDS,
- układowe zaniki pierwotne zajmujące ośrodkowy układ nerwowy,
- następstwa chorób zapalnych ośrodkowego układu nerwowego,
- owrzodzenia odleżynowe,
- kardiomiopatię,
- niektóre typy niewydolności oddechowej.
Wykaz chorób kwalifikujących do objęcia opieką hospicyjną jest znacznie dłuższy w przypadku dzieci do ukończenia 18 roku życia.
Wskazanie lekarskie jest jednoznacznym sygnałem, by niezwłocznie skontaktować się z hospicjum. Odwlekanie tej decyzji bardzo źle wpłynie na chorego, którego samopoczucie bez prawidłowej opieki lekarskiej może pogarszać się w bardzo szybkim tempie.
Pomyśl o hospicjum jak najwcześniej, by zminimalizować strach związany z opieką paliatywną.
Hospicjum stacjonarne budzi wiele niezasłużonych obaw. Pacjenci często nie chcą brać pod uwagę takiej możliwości, dopóki nie odczują skutków braku specjalistycznej pomocy na własnej skórze. Tymczasem w przypadku chorób postępujących niezwykle ważne jest, by wybiegać myślą odrobinę do przodu i zawczasu przygotowywać się na różnorodne scenariusze. Właśnie dlatego warto zapoznać się z ofertą hospicjów, kiedy jeszcze można rozważać skorzystanie z niej czysto teoretycznie. Wiedza uśmierza nieracjonalny strach i pomaga konfrontować się z realną sytuacją, zamiast z domysłami.
Trzeba jednocześnie pamiętać o tym, że wiadomość o zakończeniu leczenia przyczynowego często spada na ludzi dość nagle. Reakcja w postaci zaprzeczania, gniewu, czy rozpaczy jest wtedy całkowicie naturalna zarówno dla chorego, jak i bliskich mu osób. Decyzja dotycząca hospicjum podejmowana jest dokładnie wtedy, kiedy pacjent i jego opiekunowie są na nią gotowi. Odgórne wyznaczanie odpowiedniego momentu jest więc niemal niemożliwe.
Hospicjum stacjonarne przydaje się, gdy rodzina nie może zapewnić choremu wystarczającej pomocy.
W idealnej sytuacji pacjent pozostałby w domu, mając zapewnioną fachową opiekę. Nie zawsze jest to jednak możliwe. Niejednokrotnie na drodze staje stan zdrowia chorego. W innych przypadkach chodzi o sprawy organizacyjne związane z opieką nad innymi członkami rodziny lub obowiązkami służbowymi. Jeśli tego rodzaju problemy da się przewidzieć, trzeba zainteresować się opieką hospicyjną jak najszybciej.