Zaginiony pszczynianin nie żyje

Szanowni Państwo,

Za pośrednictwem i dzięki uprzejmości redakcji portalu pless.pl chciałabym podziękować wszystkim, którzy w trakcie tego trudnego czasu po zaginięciu mojego męża Marka Orlińskiego pomagali mi Go szukać. Spotkało mnie ze strony ogromnej rzeszy ludzi wielkie wparcie i zrozumienie. Niestety, mój mąż nie żyje. Po wielu dniach czynności policyjno-prokuratorskich, dopiero teraz to mogę napisać na pewno i potwierdzić.

Sprawa zaginięcia mojego męża wywołała falę dobroci ludzkich serc, dlatego też czuję się zobowiązana, by w tak oficjalny sposób podziękować każdemu z Państwa z osobna i wszystkim na raz. Nie jestem w stanie wymienić każdej osoby choćby z imienia, gdyż nie wszystkich znam. Tym bardziej dziękuję.

Podobno nieszczęścia zbliżają ludzi, a trudne doświadczenia pozwalają docenić to, co w ludziach najlepsze, a czego nie widać na co dzień. Pomimo bólu w sercu bardzo doceniam to, co otrzymałam i mam nadzieję, że będę w stanie oddać te dobro, którego sama doświadczyłam.

Dziękuję również za zaangażowanie Policji i Prokuraturze, a redakcji portalu pless.pl składam podziękowanie za udostępnianie informacji i błyskawiczne reakcje na moje prośby.

Pogrzeb mojego męża Marka Orlińskiego odbędzie się w najbliższy piątek, 5 grudnia 2014 r. o godzinie 12.00, na cmentarzu Ewangelickim w Pszczynie.

"Człowiek żyje tak długo, jak długo żyje pamięć o nim". Pamiętajmy...

Z wyrazami szacunku
Aleksandra Danielczyk-Orlińska

Pszczyna, dnia 23 sierpień 2014 r.

Kochany Mareczku,

Odkąd z Tobą ostatnio rozmawiałam i Cię widziałam minęły 7.260 minut. I w każdej z nich myślę, gdzie jesteś i co robisz? W każdej z nich kocham Cię tak samo, a może nawet bardziej. Bardzo za Tobą tęsknię i chciałabym, abyś już był z powrotem w domu. Pomaga mi Ciebie odszukać bardzo wiele cudownych osób, a Twój syn Artur nie przestaje ani na chwilę.

Nie martw się Słońce problemami - każdy je ma, my też. Ale poradzimy sobie z nimi i przetrwamy. RAZEM. Dlatego bardzo Cię proszę wróć. Do mnie, do dzieci, do mamy, do wszystkich, którym Twój los leży na sercu. Nie obawiaj się powrotu - wszyscy na Ciebie czekamy.

Myślę, że teraz nie chcesz, abyśmy Cię znaleźli, może się boisz. Ale ja Cię nigdy nie przestanę szukać i wiem, że w końcu Cię znajdę i przytulę. Tak do serca.

Bo "miłość cierpliwa jest (...) nie unosi się gniewem, nie pamięta złego(...) wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma.  Miłość nigdy nie ustaje."
A taka właśnie jest nasza miłość.

Jestem dla Ciebie bez względu na wszystko i pomimo wszystko. Dziś, jutro i na wieczność...

Twoja żona Ola